36
«يَعْدِلُونَ » : بت‌ها را با خدا يكسان و مساوى قرار داده‌اند. «عدلت به غيره»؛ يعنى «سوّيته به غيره»؛ آن را با غير خودش مساوى قرار دادم. 1 نظير اين آيه است آيۀ: «...أَ إِلٰهٌ مَعَ اللّٰهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ يَعْدِلُونَ» 2؛ «آيا معبود ديگرى با خدا هست؟ نه بلكه آنها گروهى هستند كه (از روى نادانى، مخلوقات را) همطراز و مساوىِ پروردگارشان قرار مى‌دهند»؛ و آيۀ «وَ هُمْ بِرَبِّهِمْ يَعْدِلُونَ» 3.
حاصل استدلال اين است كه «عِدل» به معناى يكسان و مساوى است و از آن استفاده مى‌شود كه مشركان بت‌ها را در عرض خدا قرار مى‌دادند.
على عليه السلام نيز دربارۀ عقيدۀ مشركان، در مساوى بودن بت‌ها با خدا مى‌فرمايد:
«كذب العادلون بك اذ شبهّوك باصنامهم ... و اشهد ان ّ من ساواك بشئ من خلقك فقد عدل بك ؛ 4؛ دروغ گفتند آنان كه تو را مساوى بت‌هاى خود قرار دادند؛ و من شهادت مى‌دهم هر آن كس كه تو را با چيزى از مخلوق مساوى بشمرد براى تو عِدْل قرار داده است.»
عبارت تساوى به خوبى دلالت مى‌كند كه خدا و بت‌ها، در عقيدۀ بت‌پرستان در يك رديف قرار دارند و در عرض يكديگر هستند. با توجه به مطالب ياد شده، مى‌توان به تمام آياتى كه كلمۀ «نِدّ» و «انداد» دارد استدلال كرد.