10جواب‌هاى متقن و مستدل، از عقايد ناصواب وهّابيان بود.
در سفرهاى مكررى كه به حج و عمره داشتم، مى‌ديدم كه گروه‌هاى به اصطلاح «آمر به معروف وهّابيان»، شيعيان را متهم به شرك مى‌كنند و توسل به پيامبر و اهل‌بيت عليهم السلام را شرك مى‌دانند. بوسيدن در و ديوار حرم را شرك مى‌شمارند و مدعى هستند كه درخواست حوائج، تنها بايد از خدا باشد و چنانچه كسى به غير خدا توسّل جويد مشرك است.
پاسخ به عقايد باطل آنان، مستلزم تحقيق در معناى صحيح شرك بود تا روشن گردد كه آنان كجاى قرآن را اشتباه فهميده‌اند. بعد از بررسى آيات قرآن، نكتۀ انحراف آنان به دست آمد كه آنان، تفاوتى نگذاشته‌اند بين اين كه مدعوّ (كسى كه از او درخواستى مى‌شود) در طول خدا قرار گيرد يا در عرض خدا. حقيقت شرك آن است كه مدعو را در رديف خدا مؤثّر بدانى، اما شيعيان در توسل خويش، امامان معصوم عليهم السلام را در طول خدا مى‌دانند كه البته در اين كتاب به تفصيل به اين مباحث پرداخته شده است.
ترجمۀ كتاب مذكور به زبان‌هاى مختلف توسط مجمع جهانى اهل بيت عليهم السلام در حال انجام است كه ترجمۀ عربى آن آماده و در حال چاپ است. بعضى از علاقه‌مندان درخواست نمودند براى بهره‌بردارى بيشتر، اين كتاب توسط نگارنده تلخيص گردد. اين جانب درخواست مذكور را پذيرفته و اقدام به تلخيص و گزينش آن كردم و نامش را «حقيقت شرك» نهادم. اين كتاب داراى ده فصل است. به اميد اينكه طرح اين مباحث، گامى در جهت روشنگرى مفهوم و معناى شرك باشد.
سيد عباس سيدكريمى (حسينى)
بهار 1387
فصل اوّل عقايد بت پرستان