45مهم‌ترين ويژگى اين اثر، مستند و مستدل بودن مطالب است. نويسندگان اين مجموعه، با استناد به مهم‌ترين منابع اسلامى، گزيده‌اى از مهم‌ترين دانستنى‌هاى فقهى و تاريخى درباره سفر به عراق و زيارت عتبات عاليات را فراهم آورده و به شكل موضوعى ارائه كرده‌اند.
خوانندۀ اين كتاب علاوه بر آشنايى با مفاهيمى چون زيارت، توسل و فراگيرى احكام فقهى سفر زيارتى عتبات، با زندگينامه امامان معصومى كه مرقد شريفشان در عراق است و همچنين برخى از صحابه و دوستداران اهل‌بيت(عليهم السلام) مانند كميل بن زياد، حرّ بن يزيد رياحى، حبيب بن مظاهر، عثمان بن سعيد، محمد بن عثمان، على بن محمد سمرى و سلمان فارسى آشنا مى‌شوند.
آشنايى با تاريخچه مساجد بزرگى چون مسجد كوفه، سهله و براثا، از ديگر مزاياى اين كتاب ارزشمند است.
جاى خالى نمايه اشخاص، اماكن و... در پايان كتاب، به شدت محسوس است كه ان‌شاءالله در چاپ‌هاى بعدى، اين نقص بر طرف شود.
فهرست
مقدمه / زيارت، تجديد عهد، با خط امامت، احكام فقهى، سفر زيارتى عتبات، سيرى در تاريخ و جغرافياى عراق.
فصل اول / نجف اشرف: در محضر امام على(ع)، ستارگان نجف (شيخ طوسى، علامه حلّى، مقدس اردبيلى، علامه بحرالعوم، شيخ مرتضى انصارى)
فصل دوم / كوفه: پيدايش مسجد كوفه، مسجد سهله از نگاه اهل‌بيت(عليهم السلام)، صعصعة بن صوحان، زيد بن صوحان، در محضر مسلم بن عقيل، در محضر هانى بن عروه، ميثم تمّار، كميل.
فصل سوم كربلا / در محضر امام حسين(ع)، در سايه حضرت ابوالفضل(ع)، زينب كبرى(عليها السلام)، حضرت على اكبر(ع)، حضرت سكينه(عليها السلام)، امّ كلثوم(عليها السلام)، حرّ بن يزيد رياحى، حبيب بن مظاهر، طفلان مسلم.
فصل چهارم / كاظمين: در محضر امام كاظم(ع)، در محضر امام جواد(ع)، عثمان بن سعيد، محمد بن عثمان، حسين بن روح نوبختى، على بن محمد سمرى.
فصل پنجم / سامراء: در محضر امام هادى(ع)، در محضر امام حسن عسكرى(ع)، بانوان سامراء، سرداب غيبت.
فصل ششم / مدائن: در محضر سلمان فارسى، حذيفه را بهتر بشناسيم.
زمزمه محبت
محمدرضا كريمى. چاپ اول: قم، انتشارات دليل ما. 1385، 72ص. (موضوع: متن زيارتنامه)
اين اثر، كه عنوان فرعى آن «كيفيت زيارت اميرالمؤمنين(ع) در روز شهادت است»، ترجمه زيارتنامه غديريّه مى‌باشد. مؤلف در مقدمه كتاب، درباره اين زيارتنامه آورده است:
روزى كه اميرالمؤمنين(ع) در آن، قبض روح گرديد، در اثر گريه مردم، شهر كوفه از حال عادى خود خارج گرديد و مردم مانند روز شهادت جانگداز رسول خدا(ص) به وحشت و تحير افتادند. در اين هنگام مردى (حضرت خضر(ع)) گريان و با عجله و در حالى كه، «انالله و انااليه راجعون» مى‌گفت، وارد جمعيت گرديد و مقابل در حجره‌اى كه محل جلوس اميرالمؤمنين(ع) بود، ايستاد و با عباراتى، آن سرور را مخاطب قرار داد. (ص 21)
علامه مجلسى، اين زيارتنامه را جزو زيارت‌هاى مختصّ حضرت امير(ع) قرار داده و از آن، به عنوان «زيارت روز بيست و يكم ماه مبارك رمضان» ياد كرده است.