20با تأملى كوتاه در منابع فوق، مى‌توان به خوبى به جامعيت مباحث مطرح شده در اين كتاب پى برد و آن را كامل‌ترين شرح بر زيارت جامعه كبيره دانست.
فهرست
جلد اول / حكمت زيارت: شخصيت‌هايى تاريخ‌ساز، معناى زيارت، زيارت در روايات، زيارت در فقه، مثنوى عشق، مراحل اثبات كمال، زيارت با معرفت، محبت دوستانه اهل بيت، جلوه‌هاى حبّ و بغض.
پيشينه اسلام در قرآن، مراحل تولى و تبرى در زيارت جامعه، رنج سفر، زيارت جامعه و توهم غلو، زيارت جامعه هم سنگ دعاى جوشن كبير، افشاى سلام.
اربعة الايام
مير داماد، به كوشش رضا استادى. چاپ اول: قم، دبير خانه كنگره آقا حسين خوانسارى، 1371، 200 ص. (اين كتاب ضميمه كتاب مزار آقاجمال خوانسارى است.) (موضوع: آداب و رسوم زيارت)
اين مجموعه، در فضيلت و شرافت چهار روز مهم در اسلام است كه به آن‌ها اهميت زيادى داده شده است و داراى آداب مخصوص و ادعيه و اعمال خاص مى‌باشند: دحو الارض و غدير و مولود حضرت محمد(ص) و مبعث آن حضرت كه مؤلف طى چند فصل، اعمال و آداب آن روزها را ذكر كرده است.
اين رساله كم برگ اما پر بار، جزو منابع تدوين كتاب مفاتيح الجنان شيخ عباس قمى بوده است:
بدان كه ميرداماد در رساله اربعة الايام خود در بيان اعمال روز دحو الارض فرموده: زيارت حضرت امام رضا(ع) در اين روز، افضل اعمال مستحبه و آكد آداب مسنونه است...
[ميرداماد] در رساله اربعة الايام، زيارت جواديه معروفه را براى حضرت امام رضا(ع) به اختلاف جزئى نقل كرده و فرموده: اين زيارت از مولاى ما امام كل عاكف ابى جعفر الثانى محمد بن على الجواد(ع) مروى است. (ص 21)
مؤلف در مقدمه كتاب آورده است:
ببايد دانستن كه در هر سال، چهار روز عظيم القدر جليل المنزله است كه نزد الله تعالى، اعزّ و اكرم ايام سال، آن چهار روز است و آن روزها را در اصطلاح شرع شريف، ايام اربعه گويند... در هر يك از اين ايام اربعه به وظيفه آن روز از نماز و دعاى مأثور و زيارت كه در خصوص آن روز وارد باشد، قيام نمودن، سبب آن مى‌شود كه كرام الكاتبين، آن شخص را از اصفياى متعبدين و اولياى مقربين جناب قدس الهى بنويسند. (ص 28)
فهرست
بيان مستحبات اين ايام (غسل كردن، روزه گرفتن، صدقه دادن، نماز خواندن، ...) بيان دعاها و زيارت‌هاى وارده براى خواندن در اين ايام.
از اين صبح روشن
سيد محمد حسن مؤمنى. چاپ اول: قم، انتشارات دليل ما، 1384، 376 ص. (موضوع: نقد و تفسير زيارت‌نامه)