153وليد بن عبدالملك خليفۀ اموى ¹ كه در سال 88 به قصد سفر حج وارد مدينه شده بود، به هنگام سخنرانيش در مسجد رسول خدا، پردۀ حجرۀ فاطمه عليها السلام كنار رفت و او متوجه گرديد كه حسن بن حسن بن على عليه السلام ²در ميان اين خانه نشسته در يك دستش آيينه و با دست ديگر محاسنش را شانه مى‌زند وليد بلافاصله دستور داد كه اين خانه تخريب و به مسجد ضميمه شود. حسن بن حسن و همسرش فاطمه بنت الحسين عليه السلام با اين دستور مخالفت و از ترك نمودن اين حجره امتناع ورزيدند. وليد پيام داد كه اگر اين بيت را تخليه نكنيد بر سر شما ويران خواهم نمود، آنان باز هم مقاومت نمودند وليد دستور داد خانه را بر سر آنها و اطفالشان ويران كنند، چون مأمورين وارد خانه شدند و در اجراى فرمان وليد فرش از زير پاى حسن و فاطمه كشيدند آنان به اجبار اين حجره را ترك و به خانۀ ديگرى كه متعلق به امير مؤمنان عليه السلام بود، منتقل گرديدند. ³

بعضى از مورّخين مى‌گويند: اصل اين حادثه و كنار رفتن پردۀ اين حجره، در حال سخنرانى براى شخص وليد اتفاق نيفتاده، بلكه براى يكى از مأمورين وى كه در فاصله‌هاى مختلف جهت بررسى اوضاع مدينه به اين شهر وارد مى‌شد اتفاق افتاده و او اين موضوع را بعنوان امرى برخلاف شؤون خلافت تلقّى و در نزد وليد سعايت نموده، وليد هم دستور تخريب اين بيت را صادر كرده است.

در ماه ربيع‌الأول سال 88 وليد به عمر بن عبدالعزيز والى خود در مدينه كتباً دستور داد همۀ خانه‌هاى اطراف مسجد را كه متعلّق به همسران و اقوام و صحابه رسول خدا بود