20اين‌فراز از سفرنامه بيانگر آن‌است كه«مرحوم ميرزا داوود»، ازنوادگان‌مرحوم«ميرزا محمد مهدى»شهيد، يكى از علماى اصفهانى ساكن«خراسان»است كه در اوايل دورۀ «قاجار»مى‌زيسته و در سال 1218 ه . ق. به دست«نادر ميرزاى افشار»، پسر«شاهرخ»كه بر«مشهد»استيلا يافته و دستگاه پادشاهى مستقلى بنا كرده بود، به جرم همدلى با «شاه‌قاجار»كشته شد 1 ليكن در شجره‌نامه ذكر شده در پايان سفرنامه، نامى از «محمدمهدى»وجود ندارد و اين مسأله بار ديگر ايجاد ابهام مى‌كند!
البته سلسله نسب«ميرزا مهدى شهيد»به«اسماعيل بن جعفر بن محمد الصادق عليه السلام» مى‌رسد كه«ميرزا داوود»نيز از همين سلسله است.
به هر حال تا زمان چاپ سفرنامه، نتوانستم شرح حالى از«ميرزا داوود وزيروظايف»بيابم. اميد است خوانندگان محترم، اگر در اين زمينه اطلاعات دقيقى دارند اينجانب را مرهون الطاف خود قرار داده، آن را ارسال كنند تا در چاپ بعد مورد استفاده قرار گيرد.
اين سفرنامه داراى دو بخش است:
بخش اول، كه بيشترين صفحات را به خود اختصاص داده، گزارش سفر از آغاز تا پايان است و بخش دوم، ارائۀ مختصرى از مناسك حج است كه مؤلف با توجه به تجربيات سفر حج و نياز شديد زائران بيت اللّٰه الحرام به آن، به نگارش درآورده و در مقدمه آن، اين گونه مى‌نويسد:
اگر چه مناسك و اعمال حج را همۀ فقها نوشته‌اند و در اين خصوص رسالۀ عليحده نوشته شده، ليكن چون درآن‌ها مستحب و واجب و اقسام حج را؛ از حج تمتع و افراد و قران نوشته‌اند، اين است كه حاجى در عمل خود متحيّر و محتاج به مطوّف است.
اين حقير خيال كردم كه در اين كتاب، خود مناسك حج را به طريق اختصار بر واجبات و قليلى از مستحبات بنويسم از روى احتياط، كه هم بشود تا روز قيامت عمل به او كرد و هم حاجى بدون ترديد و بدون منّت از مطوّف خود هرگاه عمل به اين مناسك كند