361و نخلها و قصرها از آن قومى از آل زبير و آل ابو احمد. 1
مصعب بن عمر زبيرى را ملكى است در بطن نخله و عبد الملك بن يحيى كه مردى توانگر بود از ابو عبد اللّه چشمه‌اى را به نام ملح در سايه به ده هزار دينار خريد. 2
املاك طلحه
واقدى از اسحاق بن يحيى،از موسى بن طلحه روايت مى‌كند كه طلحه هر سال از عراق صد هزار دينار سود حاصل مى‌كرد و اين غير از غلات او در سراة و جز آن بود.طلحه قوت سالانۀ خاندان خود را از مزرعه‌اش در قنات فراهم مى‌كرد.او را بيست ستور آبكش بود و او نخستين كسى است كه در قنات گندم كاشت. 3از مشهورترين املاك او در عراق نشاستج بود.امام على-ع-نشاستج را مصادره ننمود بلكه پس از قتل طلحه،در جنگ جمل آن را به فرزندان طلحه بازگردانيد.
موسى بن طلحه گويد:عثمان موضعى را به طلحه واگذاشت و جايى را در حضرموت به عوض بگرفت. 4
ابن حبيب گويد:طلحه باغى داشت كه آن را به ششصد هزار از او مى‌خريدند،ليكن او نفروخت و آن را به يكى از خويشاوندانش 5به رايگان داد.البته ما نمى‌دانيم كه اين باغ در كجا بوده است.
زبير بن بكّار به سند خود روايت مى‌كند كه رسول خدا-ص-در غزوۀ ذو قرد بر آبى به نام بيسان مالح(شور)گذشت،چون آبش نيكو بود،پيامبر نامش را تغيير داد و طلحه آن را خريد و تصدق كرد. 6
ابو الفرج اصفهانى گويد:عايشۀ بنت طلحه را در طائف مالى بود و قصرى،چون بيوه