348خاندانهاى معينى.ولى از بعد از قرن دوم ديگر سخن از آنها در كتابها نمى‌بينيم،كه يا مورخين غفلت ورزيده‌اند يا در اوضاع اقتصادى تغيير و تبديلى به عمل آمده است.واقع اين است كه از بحرانهاى اقتصادى از اوايل قرن دوم در كتابها،چيزهايى آمده است؛از جمله بحران اقتصادى زمان هشام بن عبد الملك كه باعث مهاجرت برخى از ساكنان گرديد.
بزرگترين خاندانهايى كه افرادشان املاك و اراضى داشتند و به احياء اراضى كشاورزى همت مى‌گماشتند،عبارت بودند از خاندان على-ع-و زبير و طلحه و عبد الرحمان بن عوف.
املاك على بن ابيطالب-ع-
مهمترين املاك على بن ابى طالب در ينبع بود.آن‌سان كه بكرى مى‌گويد:ينبع وادى على بن ابى طالب بود. 1شافعى مى‌گويد:على بن ابيطالب تا پايان عمر بر سر صدقۀ خود در ينبع بود. 2
از اين عبارات معلوم مى‌شود كه آن حضرت فراوان در ينبع اقامت مى‌گزيد.گويند كه ابو فضاله در ينبع به عيادت على رفت.على-ع-بيمار شده بود.او را گفت:چگونه در اينجا زندگى مى‌كنى كه اگر ناگهان از دنيا بروى كسى جز اعراب جهينه در كنار تو نخواهد بود.به مدينه كوچ كن تا اصحابت تو را خدمت كنند.على-ع-گفت كه من به اينگونه دردها نخواهم مرد.رسول خدا به من گفته است كه نخواهم مرد مگر وقتى كه اين-اشاره به محاسن خود كرد-از خون اين-اشاره به سر خود كرد-رنگين شود. 3
عمار ياسر گويد كه پيامبر ذو العشيره-از ينبع-را به على داد.عمر نيز هنگامى كه به خلافت نشست قطعۀ ديگرى به او داد.على-ع-خود نيز قطعه‌هاى ديگر را خريد.اموال او در ينبع چشمه‌هايى بود پراكنده كه همه را در زمرۀ صدقات خود قرار داد.
ابن شبّه گويد:املاك على-ع-در ينبع پراكنده بود.از جمله چشمه‌اى بود موسوم به عين البحير و نيز عين ابو نيزر و چشمه‌اى به نام عين نولا.و اين همان چشمه‌اى است كه على به دست خود آن را برآورده بود.و در آنجا مسجد پيامبر است.و از اين چشمه‌ها جويهايى