305مدينه در دفاتر ثبت شد و به موجب آن پرداخت مى‌شد حتى اگر گيرنده جاى ثابتى هم در مدينه نداشته باشد.

عمر از تقسيم مال به تساوى،چنانكه ابو بكر مقرر كرده بود پيروى ننمود و گفت:هرگز كسى را كه با رسول اللّه قتال كرده است با كسى كه همراه او غزا كرده است برابر نمى‌دارم.

عمر جنگ بدر را اساس توزيع عطاى خود قرار داده بود.به هر كس كه در جنگ بدر شركت كرده بود بالاترين عطا را مى‌داد.در مقدار آن،روايات مختلف است.مصعب بن سعد به روايت از ابن عمر گويد كه بدريان را شش هزار درهم مى‌داد.و ابن سعد از ابن عمر روايت مى‌كند كه هر يك از آنها را چهار هزار درهم مى‌داد.يعقوبى مى‌گويد سه هزار درهم.ولى در اكثر منابع ما آمده كه عمر بدريان را پنج هزار درهم مى‌داد. ¹

اما انصار را كه از بدريان بودند به قول مصعب بن سعد هر يك شش هزار درهم مى‌داد.زهرى از سعيد بن مسيب روايت كند كه به آنها هر يك چهار هزار درهم مى‌داد.ابو هريره و يعقوبى نيز چنين گويند.عده‌اى از راويان هم گفته‌اند كه عطاى انصار كه از بدريان بودند پنج هزار درهم بود. ²و مسلم است كه بر طبق سنت اسلامى ميان مهاجرين و انصار فرقى نمى‌نهادند.

و نيز روايت شده كه عمر گفت:براى هر كس كه اسلامش همانند اسلام بدريان است، هر چند در جنگ بدر هم شركت نكرده باشد،چهار هزار درهم دهند.اين حكم تا حدودى پيچيده است و روشن‌تر از آن روايت ابن سعد است كه عمر مقرر كرد كه هر كس را كه اسلام او چون اسلام اهل بدر بود،از مهاجران حبشه و آنان كه در نبرد حضور داشته‌اند هر يك چهار هزار درهم باشد.

شعبى گويد كه عمر براى هر مردى از مهاجران حبشه چهار هزار درهم معين كرد. ³

مقصود از مهاجران كسانى هستند كه در حبشه ماندند و بعد از صلح حديبيّه بازگشتند.اما دربارۀ عطاى كسانى كه در جنگ احد حضور داشته‌اند كسى از راويان چيزى روايت نكرده است جز همانكه ما در بالا ذكر كرديم.و مؤيد اين امر قول طبرى است كه گويد:عمر براى هر