34سَفَرِي هٰذٰا ذَكَرْتُهُ أَمْ نَسَيْتُهُ. اللّٰهُمَّ أَنْتَ الْمُسْتَعٰانُ عَلَى الْأُمُورِ چه آن را[بعدها] ياد كنم يا فراموش، خداوندا! تويى يارى رسان براى هر كار كُلِّهٰا وَأَنْتَ الصّٰاحِبُ فِي السَّفَرِ وَالْخَلِيفَةُ فِي‌الْأَهْلِ. اللّٰهُمَّ هَوِّنْ و تويى همراه مسافر و جانشينش در خانواده، خداوندا! آسان ساز عَلَيْنٰا سَفَرَنٰا وَاطْوِ لَنَاالْأَرْضَ وَسَيِّرْنٰا فِيهٰا بِطٰاعَتِكَ وَطٰاعَةِ سفرمان را، و راهمان را كوتاه ساز، و ما را در مسير فرمانبردارى خويش و رَسُولِكَ. اللّٰهُمَّ أَصْلِحْ لَنٰا ظَهْرَنٰا وَبٰارِكْ لَنٰا فِيمٰا رَزَقْتَنٰا وَقِنٰا پيامبرت قرارده، خداوندا! آنچه‌راپشت سر گذاشته‌ايم به سامان رسان، و آنچه را به ما داده‌اى مبارك كن، و نگهدارمان عَذٰابَ النّٰارِ. اللّٰهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ وَعْثٰاءِ السَّفَرِ وَكَآبَةِ از عذاب دوزخ، خداوندا! پناه مى‌برم به تو از دشوارى سفر و اندوه الْمُنْقَلَبِ وَسُوءِ الْمَنْظَرِ فِي الْأَهْلِ وَالْمٰالِ وَالْوَلَدِ. اللّٰهُمَّ أَنْتَ بازگشت و بى‌آبرويى در ميان خانواده، دارايى و فرزند، خداوندا! تويى عَضُدِي وَنٰاصِرِي. اللّٰهُمَّ اقْطَعْ عَنِّي بُعْدَهُ وَمَشَقَّتَهُ وَاصْحَبْنِي فِيهِ يار و ياورم، خداوندا! دورى سفر و سختى آن را آسان ساز، يار و همراهم در سفر و وَاخْلُفْنِي فِي أَهْلِي بِخَيْرٍ وَلاٰحَوْلَ وَلاٰقُوَّةَ إِلّاٰ بِاللّٰهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ».
جانشينم در خانواده به نيكى باش، كه نيرو و توانى جز به خداوند والا و بزرگ نمى‌باشد.»
و هنگامى كه سوار بر وسيله نقليه شد، بگويد: