89نه، اختلاف است.»
اين گونه نگاه به مقام شامخ على عليه السلام ، ابن تيميه را وامى‌دارد تا به ستايش قاتل امام على عليه السلام ؛ يعنى ابن ملجم مرادى بپردازد و بگويد:
«آن كسى كه على را كشت، اهل نماز و روزه بود و قرآن مى‌خواند و معتقد بود كه كشتن على مورد رضايت خدا و پيامبر است و اين كار را به خاطر به دست آوردن محبّت خدا و پيامبر انجام داد، اگر چه در اين عقيده دچار گمراهى شده بود.»
ابن تيميّه در حالى ابن ملجم را مدح مى‌كند كه بنا به روايت پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله كه در كتاب‌هاى مهم اهل سنت آمده، او را از شقى‌ترين انسان‌ها و در رديف پى كنندۀ ناقۀ ثمود شمرده است. 1
ابن تيميّه براى ردّ فضايل على عليه السلام حتى به تمجيد از معاويه و يزيد هم پرداخته است:
«شيعه نمى‌تواند ايمان و عدالت على عليه السلام را ثابت كند؛ چون اگر به اسلام و هجرت و جهاد على كه به تواتر ثابت شده است، استدلال كند، خواهيم گفت كه اسلام معاويه و يزيد و خلفاى بنو اميّه و بنو عباس و همچنين نماز و روزه و جهاد آنان نيز به تواتر ثابت شده است.» 2