88محدّثان و دانشمندان اهل سنت بر نزول آيه در حق امام على عليه السلام مهر تأييد نهاده‌اند. 1 آلوسى از علماى بزرگ اهل سنت مى‌گويد:
«غالب الأخبارييّن على أن هذه الآية نزلت فى علىّ كرّم اللّٰه وجهه ؛ غالب اخبارى‌ها معتقدند كه اين آيه دربارۀ على بن ابى‌طالب عليه السلام نازل شده است.» 2
ابن تيميّه در قدم بعدى، موقعيت علمى حضرت على عليه السلام را انكار كرده و گفته است:
«على در هفده مورد دچار اشتباه شده است و با نصّ قرآن مخالفت كرده است كه يكى از آن‌ها دربارۀ عدّۀ زن شوهر مرده است كه طولانى‌ترين زمان را تعيين كرده است.» 3
او حتى چنين مى‌نويسد:
«عثمان قد جمع القرآن كلّه بلا ريب و كان أحياناً يقرؤه فى ركعة و احدة و على قد اختلف فيه هل حفظ القرآن كلّه‌ام لا. 4
عثمان قرآن را جمع كرد و بعضى از اوقات تمام قرآن را در يك ركعت نماز قرائت مى‌كرد، ولى در اين كه على[عليه السلام] تمام قرآن را حفظ بود يا