121كشتن حسين، به اسارت بردن اهل بيتش، چوب زدن به دندانها و سر مبارك حضرت، ترساندن اهل مدينه و خراب كردن كعبه، همگى بر قساوت و غلظت و نفاق و خروج از ايمان دلالت دارد. پس او فاسق و ملعون است و هر كس كه از دشنام دادن ملعون جلوگيرى كند، خودش معلون است.» 1
در مخالفت پايه‌گذار مكتب وهابيت همين بس كه علامه زاهد كوثرى مى‌گويد:
«از كلمات او آثار بغض و دشمنى با على عليه السلام ظاهر مى‌شود.» 2
و حسن بن على سقّاف هم مى‌گويد:
«ابن تيميه كسى است كه او را "شيخ‌الاسلام" مى‌نامند و گروهى نيز به كلماتش استدلال مى‌كنند، در حالى كه او ناصبى و دشمن على عليه السلام است و به فاطمه عليها السلام نسبت نفاق داده است.» 3
در حقيقت، منافق كسى است كه به فرمودۀ امام على عليه السلام در صحيح مسلم، صحيح ترمذى و سنن ابن ماجه، بغض على عليه السلام را در دل داشته باشد. اميرالمؤمنين على عليه السلام مى‌فرمايد:
«قسم به كسى كه دانه را شكافت و خلايق را آفريد، عهد پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله به من اين است كه دوست