119معاويه حديثى نقل كند. او در پاسخ گفت:
«من فضيلتى در حق او نمى‌دانم مگر آن كه پيامبر دربارۀ او فرمود: خدا شكمت را سير نكند.» 1
حسن بصرى مى‌گويد:
«چند خصلت در معاويه بود كه يكى از آنها هم سبب عذاب است: خلافت را با زور و شمشير غصب كرد. فرزندش را كه مست و شراب‌خوار بود، به خلافت منصوب كرد. لباس حرير مى‌پوشيد. تنبور مى‌زد. ادعائى كه در مورد زياد كرد (او را پسر پدر خود خواند) و حجر بن عدى و يارانش را مظلومانه شهيد كرد.» 2
ابن تيميه به شدت از جنايت‌هاى يزيد بن معاويه دفاع مى‌كرد و با هر حيله و توجيهى درصدد پاك سازى شخصيت يزيد برآمد. براى نمونه نوشت:
«يزيد به كشتن حسين راضى نبود و حتى از اين امر اظهار نارضايتى كرد.» 3
اين در حالى است كه تفتازانى مى‌گويد:
«حق اين است كه رضايت يزيد به قتل حسين: و خوشحالى او از اين امر و اهانت به اهل بيت رسول خدا صلى الله عليه و آله از جمله متواتر است و ما در كفر او شكّى نداريم. لعنت خدا بر او و بر انصار و اعوانش باد.» 4
ابن تيميه در جايى ديگر، به اسارت رفتن اهل بيت