17فرموده است كه: «بگو از شما اجر و مزدى براى رسالت نمى‌خواهم مگر محبت و مودت اهل بيتم.» 1
آيا محبت و مودت به ائمه كه فرزندان معصوم پيغمبر صلى الله عليه و آله و جانشينان او هستند، شرك است؟ آيا انجام هر چه بيشتر كارى كه اجر و مزد رسالت است، افراط حساب مى‌شود؟ و افراط در محبت شرك حساب مى‌شود؟
با اين‌كه حضرت فرموده، همان اجر و مزدى كه خواستم، آنهم براى آن بوده كه امت راه خدا را گم نكنند و در راه خدا گام بردارند. 2
آيا محبت و مودتى كه به گفتۀ پيغمبر براى امت است، شرك نام دارد؟
آيا تأكيد بر كارى كه موجب آشنايى بيشتر با دين و راه خدا مى‌گردد، شرك است؟ اين منطق اهل بيت است؟ يا منطق مخالفان اهل بيت؟
اين نويسنده مى‌گويد:
«يهود كه گفتند: «عُزَير پسر خداست»، 3 و مسيحيان كه گفتند: «عيسى پسر خداست.» 4 به خاطر محبت به آن‌ها بوده است. و محبت، به شرك انجاميده است!! پس اگر دوستان اهل بيت عليهم السلام هم آن‌ها را زياد دوست بدارند، اين مودت و دوستى به شرك منتهى مى‌شود!!».
اين نويسنده اگر اهل تحقيق بود، با مراجعه به آيات و روايات و تفاسير بزرگان، مى‌توانست دريابد كه علت پسر خدا خواندن آنان محبت نبوده، بلكه مشكل ديگرى