20مگر مى‌شود انسانى خدا را دوست داشته باشد، ولى خدا او را دوست ندارد؟
مگر مى‌شود كسى شيفتۀ پيامبر باشد، ولى پيامبر به او بى‌توجّه باشد؟
وقتى انسان به پيامبر و امام معصوم سلام مى‌دهد، جواب مى‌شنود و آنان توجّه دارند.
در زيارتنامه‌ها، در موارد متعدّدى چنين تعبيرى وجود دارد كه خطاب به مَزور گفته مى‌شود: «اشهد انك تشهد مقامى و تسمع كلامى و ترد سلامى ».
يعنى شهادت مى‌دهم كه تو شاهدِ اين مقام و موقعيّت زيارتى من هستى و سخنم را شنيده و سلامم را پاسخ مى‌گويى.
از پيامبر اسلام نقل شده است: «خداوند را فرشتگانى است كه در روى زمين مى‌گردند و سلامهاى امّت مرا به من مى‌رسانند». 1
و در روايت ديگر فرموده است: «هر كه در جايى از زمين بر من سلام دهد، به من رسانده مى‌شود و اگر كنار قبرم سلام بدهد، مى‌شنوم». 2
وقتى چنين است كه زيارت پيامبر در حالِ مرگ و حيات، يكسان است و آنان در هر دو حال مى‌دانند و مى‌فهمند و پاسخ مى‌دهند، خودِ سلام دادن بر پيامبر و معصومين ديگر چه از دور، چه از نزديك، يك رابطۀ روحى و معنوى است.