9مرثيه‌سرايى و عزادارى براى سيد الشهدا در سخن و سيره اهل بيت دارد . در اين فصل ، به مرثيه‌سرايان آن حضرت پيش از واقعۀ كربلا و نخستين مرثيه‌سرايان ، پس از اين واقعه اشاره شده ، و زنده نگهداشتن ياد سيد الشهدا و تداوم عزادارى براى آن حضرت مورد تأكيد قرار گرفته است .
در فصل دوم توضيح داده شده كه اصلى‌ترين فلسفۀ قيام و شهادت امام حسين عليه السلام جهل زدايى و زمينه‌سازى براى حاكميت ارزش‌هاى انسانى و اسلامى به رهبرى اهل بيت عليهم السلام است .
فصل سوم كه بزرگترين فصل اين فرهنگ نامه است اختصاص دارد به آسيب‌شناسى فرهنگ عاشورا ، در اين فصل ، تحريف هدف عزادارى سيد الشهدا ، استناد به منابع غير معتبر در مرثيه‌سرايى ، گزارش‌هاى ذلت‌بار از واقعۀ كربلا ، غلو درباره اهل بيت ، دروغ در مرثيه‌سرايى ، و بدعت در نحوۀ عزادارى به عنوان مهم‌ترين آسيب‌هاى مرثيه‌سرايى و عزادارى ، مورد بررسى قرار گرفته است .
در فصل چهارم توضيح داده شده كه مجالس عزادارى هدفمند داراى سه ويژگى است ، اول : خدا محورى ، دوم : ارائه تاريخ و تحليل صحيح از حادثۀ عاشورا ، و سوم : تبلور عاطفه وارادت به اهل بيت عليهم السلام .
در آخرين فصل اين فرهنگ‌نامه ، كتاب‌شناسى تاريخ عاشورا و