8پيامبر را به باد فنا دادند و آثار روحى و رسالت را ميراندند، ليكن به شهادت تاريخ، كربلا به رمز ماندگارى و افراشتگى بيرق تشيع تبديل شد. از آن پس نيز رشتۀ توطئه‌ها و خصومت‌ورزى‌ها در مقياس وسيع و فراگير امتداد يافت، از تهاجم فيزيكى تا حصر و حبس و شكنجه و تا تهاجم فكرى با تكيه بر ابزار دروغ و تزوير و تحريف هيچكدام به هدف نائل نشد. مكتب تشيع به مانند درختى بالنده و شكوفا همه روزه تناورتر شد و شاخ و برگ گستراند. كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوىٰ عَلىٰ سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرّٰاعَ ... 1
« مَثَل حالشان به دانه‌اى ماند كه چون نخست سر از خاك برآرد شاخه‌اى نازك و ضعيف باشد، پس از آن قوت يابد تا آنكه قوى گردد و برساق خود راست و محكم بايستد كه دهقانان در تماشاى آن حيران مانند...».
حال بايد پرسيد راز اين پايدارى و ماندگارى چيست؟
به باور نگارنده «اعتدال فكرى»، «منطق عقلانى» و «روحيۀ جهادى» سه عنصر مهم تضمين كنندۀ بقاى تشيع در طول تاريخ محسوب مى‌شوند. «اعتدال فكرى» ، عنصر جاذبه آفرين در برابر هرگونه تند روى