٧
پيش‌گفتار
أَ لَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللّٰهُ مَثَلاً كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهٰا ثٰابِتٌ وَ فَرْعُهٰا فِي السَّمٰاءِ* تُؤْتِي أُكُلَهٰا كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّهٰا وَ يَضْرِبُ اللّٰهُ الْأَمْثٰالَ لِلنّٰاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ ١
«اى پيامبر آيا نديدى چگونه خداوند «كلمة طيبه» (و گفتار پاكيزه) را به درخت پاكيزه‌اى تشبيه كرده كه ريشۀ
آن (در زمين) ثابت، و شاخۀ آن در آسمان است. هر زمان ميوۀ خود را به اذن پروردگارش مى‌دهد. و خداوند براى مردم مثل‌ها مى‌زند، شايد متذكر شوند (و پند گيرند).»
سخن آغازين خود را با اين پرسش شروع مى‌كنم كه به راستى كدام مكتب را در تاريخ مى‌توان يافت كه بسانِ تشيع همواره آماج حملۀ دشمنان قرار گرفته و به رغم آن، همچنان سرفراز و قامت افراشته حيات خود را ادامه داده باشد؟ آن روز كه دار و دستۀ اموى فاجعه كربلا را رقم زدند، به پندار واهى خود دودمان
