20ارادۀ او حاكم است، براى خدا و بيدار شدن روح حق‌پرستى و زنده شدن وجدان عدالتخواهى و حكومت اين روح بر ساير غرايز و هواهاى انسان بر هر مستطيعى حج اين خانه واجب است، تا براى يك بار هم شده در تمام عمر هر كس خود را از محيط غوغاى شهوات و خودپرستى و نفع‌جويى و اختلافات كه صداى پيامبران و نداى وجدان و دعوت خدا را دور و كم اثر نموده بيرون آيد و تغيير محيط دهد و هر كس كفر ورزيد و اين دعوت را نپذيرفت، بداند كه خداوند بى‌نياز است و اين بشر است كه در تقويت و حفظ بنيۀ مادى و معنوى خود و در هر چيز سراسر احتياج است.

(وَ إِذْ بَوَّأْنا لإِِبْراهِيمَ مَكانَ الْبَيْتِ أَنْ لا تُشْرِكْ بِى شَيْئاً وَ طَهِّرْ بَيْتِىَ لِلطَّائِفِينَ وَ الْقائِمِينَ وَ الرُّكَّعِ السُّجُودِ

وَ أَذِّنْ فِى النَّاسِ بِالْحَجِّ يَأْتُوكَ رِجالاً وَ عَلى كُلِّ ضامِرٍ يَأْتِينَ مِنْ كُلِّ فَجٍّ عَمِيقٍ

لِيَشْهَدُوا مَنافِعَ لَهُمْ وَ يَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ فِى أَيَّامٍ مَعْلُوماتٍ. . .) ¹

و چون براى ابراهيم جاى خانه را معين كرديم [ بدو گفتيم: ] چيزى را با من شريك مگردان و خانه‌ام را براى طواف‌كنندگان و قيام‌كنندگان و ركوع‌كنندگان [ و ] سجده‌كنندگان پاكيزه دار.» و در ميان مردم براى [ اداى ] حج بانگ برآور تا [ زايران ] پياده و [ سوار ] بر هر شتر لاغرى -كه از هر راه دورى مى‌آيند- به سوى تو روى آورند، تا شاهد منافع خويش باشند، و نام خدا را در روزهاى معلومى بر دامهاى زبان‌بسته‌اى كه روزى آنان كرده است ببرند.