26شام در زمان‌هاى اخير براساس قرارداد «سايكس پيكو» در كنفرانس «سان ديموى» پاريس به سال 1920 ميلادى به چهار قسمت: فلسطين، اردن، لبنان و سوريه، تجزيه و بين فرانسه و انگليس تقسيم شد و سرانجام به سال 1946 م. پس از مبارزاتى طولانى به استقلال رسيدند.
آب و هوا و...
كشور سوريه آب و هواى معتدل مديترانه‌اى دارد و آثار تمدن در اين كشور به يكصد و پنجاه‌هزار سال قبل برمى‌گردد.
سوريه نقطۀ تلاقى و اتصال سه قارّۀ اروپا، آسيا و آفريقاست و مساحتى قريب به يكصد و هشتاد و پنج هزار و صد و هشتاد كيلومتر مربّع دارد. بلندترين كوه آن «جبل شيخ» است به ارتفاع دو هزار و هشتصد و دوازده متر. اين كشور در كنار درياى مديترانه واقع شده، از سمت شمال، با تركيه، از شرق و جنوب شرقى با عراق، از جنوب با اردن، از جنوب غربى با فلسطين و از سوى غرب با لبنان همسايه است.
سوريه از جمعيت نسبتاً جوان برخوردار است و نفوسش بالغ بر سيزده ميليون و سيصد و سى و هشت (13/000/338) نفر مى‌باشد و تراكم جمعيت عمدتاً در شهرهاى بزرگ، همچون دمشق، حلب، حمص، حماة ولاذقيّه است.
هشتاد و هشت درصد (88%) مردم سوريه، عرب هستند و شش مميز سه (6/3) كرد، و دو مميز هشت (2/8) ارمنى و بقيّه ترك، آشورى و چركس مى‌باشند. حدود 88% مردم آن مسلمانند (شيعه، سنى، علوى و دروزى) و حدود 12% ديگر مسيحى هستند. زبان‌هاى رايج در سوريه