24است و آن اين كه اعمال ما حبط خواهد شد. اگر ما در حرم پيامبر صلى الله عليه و آله بلند صحبت كنيم، به ويژه اگر صحبت از امور دنيوى باشد. بى‌آنكه خبردار شويم، خواهيم ديد كه كيسۀ اعمال ما سوراخ مى‌شود و صالحات ما بيرون مى‌ريزد. اين مطلب امرى جدى است كه فرمود: «أَنْ تَحْبَطَ أَعْمٰالُكُمْ وَ أَنْتُمْ لاٰ تَشْعُرُونَ » .

حُبوط اعمال به قدرى جدّى و مهم است كه گاهى پيامبراز خودش مايه مى‌گذاشت. حالا كرامت را ببين و بزرگى را نگر! بعد از نزول اين آيات و اين دستورالعمل، عرب باديه نشينى آمد و از پشت درخانۀ رسول، او را با صداى بلند صدا زد: «يَا مُحَمَّد اخْرُج إِلَيْنَا»؛ «اى محمد،ازخانه بيرون شو ونزد ما...» پيامبر با صدايى بلندتر او را آواز داد كه اكنون خواهم آمد؛ عرض شد: يا رسول اللّٰه، اگر شما با صداى عادى هم آواز مى‌داديد او مى‌شنيد، فرمود: من بيم آن داشتم كه در حقيقت و در نزد فرشتگان، صداى او بلندتر از صداى من تلقّى شود و اعمال وى حبط گردد. ¹

ج : فرض سوم آن‌كه صداى ما پايين‌تر از صداى پيامبر باشد كه در اين صورت، خدا فرمود: ما قلب چنين فردى را براى نزول روح تقوا خالص و هموار كرده‌ايم و تقوا و ايمان او ضمانت مى‌شود و البته اين، تفضل كمى نيست؛ «إِنَّ الَّذِينَ يَغُضُّونَ أَصْوٰاتَهُمْ عِنْدَ رَسُولِ اللّٰهِ أُولٰئِكَ الَّذِينَ امْتَحَنَ اللّٰهُ قُلُوبَهُمْ لِلتَّقْوىٰ » ؛ ² «مسلماً آنان كه نزد پيامبر خدا صداى خويش را ملايم كنند، همان كسانى هستند كه خداوند دلهايشان را براى تقوا و