28 هويّت شهر اسلامى، بايد از مسلمين و متّقين و خداترسان و نمازگزاران و زكات‌دهندگان باشد، و تأكيد بر اين كه مساجد نبايد از سوى مشركين و كفّار بنا شوند، بايد براى مسلمانان در همۀ امور الگو و اسوۀ اعلى باشد كه حتّى‌الامكان همۀ آنچه را كه نياز دارند و ضرورت زندگى‌شان است، خود توليد كنند و از وابستگى به بيگانگان بِرَهَند. از قول پيامبر اكرم(ص) نيز آمده است:
تسْلِكُوا مَسالِك أَعْدائي فَتَكُونُوا أَعْدائي كَما هُم أعدائي»؛
«خداوند به يكى از پيامبران وحى نمود، كه به مؤمنان بگو: پوشاك دشمنان مرا نپوشيد، و خوراك آنان را نخوريد، و راه و رسم آنان را در پيش نگيريد، كه اگر چنين كنيد همچون دشمنان من دشمن من خواهيد شد.» 1 و امروزه، مسلمانان، چنان به توليدات بيگانه (حتّى از نظر روانى) وابسته‌اند كه به نظر مى‌رسد در سخت‌ترين شرايط و حتّى براى كسب حقوق خود، از اتّكا به خويش و از تحريم كالاها و توليدات بيگانگان وحشت دارند، يا چه بسا، قادر به تحريم آنها نيستند. بسيار عجيب است كه هيچيك از كشورهاى مسلمان حتّى قادر به تحريم كالاهاى «نيمچه‌كشورى» چون دانمارك، كه به پيامبر عظيم‌الشّأن اسلام(ص) اهانت كرده است، نيستند. و اين، وجهى از پذيرش دوستى و ولايت كفّار و مشركين است كه تعاليم قرآنى به شدّت آن را نهى نموده است. 2