8بپردازند؛ ولى برخى عناصر نادان مدّعى دانش و فرهنگ بدون تحقيق و بررسى، اين فريضۀ الهى را ساخته و پرداختۀ شيعه پنداشته اند و خود از اين بى خبرند كه مسلمانان هر چند در موارد فرعى تعلّق خمس و وجوب و چگونگى تقسيم آن، ديدگاه هاى متفاوتى دارند؛ امّا همه بر شرعى بودن اصل مسألۀ خمس، اتفاق نظر دارند.
شوكانى مى‌گويد:
«بخارى در پايان كتاب خمس از روايت اسماء مى‌گويد: پيامبر اكرم (ص) قطعه زمينى را به عنوان تيول از اموال يهوديان بنى نضير 1 به زبير عطا كرد».
در جاى ديگر گفته است:
«ابوبكر نيز خمس را به همان شيوۀ رسول اكرم (ص) تقسيم مى‌كرد و به نزديكان رسول خدا (ص) چيزى نمى‌داد، ولى عمر، به خويشاوندان پيامبر، سهمى از خمس مى‌پرداخت 2».
سيوطى مى گويد:
«ابن منذر، از عبدالرحمان بن ابوليلى، از اميرمؤمنان على ابن ابى‌طالب(ع) روايت كرده كه فرمود:
«
إنّ اللّه حرّم الصدقة عليرسول اللّه (ص) فعوّضه سهماً من الخمس عوضاً لما حرّم عليه و حرّمها على