23هم‌دل و هم‌سوى با خلق او آهنگ او كن. با مردم درآميز و در حركتى منظّم، سمبليك و خوش‌آهنگ، بر گرد خانۀ او، خانۀ ديرپاى، خانۀ آزاد، بگرد: «طواف».
از ركن «حجر الأسود» در انبوه خلق داخل شو، پيمان توحيد و عبوديت را استوار ساز. حركت را با آهنگ عبوديت آغاز كن كه:
«... هو يمين اللّٰه فى ارضه». 1
هفت بار بر گرد خانه مى‌چرخى، فقط هفت بار! نه كم و نه زياد. در نظمى استوار و بدون اندكى ناهنجارى. چرا هفت بار؟ تأكيد بر اين عدد جانت را به انديشه وامى‌دارد، «هفت»، يادآور آفرينش هستى است؟ اين عدد از نوعى نگاه سمبليك برخوردار است؟! يا اين كه مهمترين راز حج در آن نهفته است: «تعبّد»، همين. طواف كن. هفت بار. چرا؟ نپرس! و روح عبوديت، تعبّد، پذيرش و تسليم را در جانت بريز.
و اكنون دو ركعت نماز.
كجا؟
پشت مقام ابراهيم!
قطعه سنگى با دو رد پا.
نقش پاى ابراهيم بر روى سنگ، و تو با اين نگاه به اعماق تاريخ مى‌روى و ابراهيم را در هنگامۀ بنياد نهادن اين خانه، خانۀ توحيد، عشق، عرفان به ياد مى‌آورى، و جانت لبريز از شوق مى‌شود كه تو اينك بر «مقام ابراهيم» ايستاده‌اى.
ابراهيم: سمبل عشق و عرفان، ستيز و جهاد، توحيد و تعبّد، مهر و كين، عشق به اللّٰه و نفرت از هر آنچه جز اوست و تو بر اين جايگاه ايستاده‌اى تا نماز بجاى آورى، و با خدايت از اين مكانَتْ رازگويى، زمزمه كنى، و پيمان عبوديت را استوار دارى. اكنون كه جان را پيراسته‌اى، و از وابستگى‌ها وارسته‌اى. و با خدايت پيمان عبوديت بسته‌اى، آهنگ ديگر كن آزمونى ديگر، رو به سوى مسعى. و سعى در ميان دو كوه صفا و مروه.
سعى؛ تلاش است، حركتى پرشتاب، جستجوگرانه و هدفدار.
پاسداشت تلاش يك زن، تجديد خاطرۀ شكوهمند حركت سختكوشانه و تلاش