69«...در تشرف امام‌خمينى به حرم مطهر اميرالمؤمنين(ع) با آن آداب خاص زيارت آن حضرت، باز شايان توجه است. با كمال ادب و متانت اذن دخول مى‌خواندند، سپس از طرف پايين پا وارد حرم مى‌شدند و مقيّد بودند كه از بالاى سر مطهر حضرت امير(ع) عبور نكنند (چنانكه در روايت وارد شده) و هنگامى كه مقابل ضريح مطهر مى‌رسيدند، زيارت «امين‌الله» يا زيارت ديگرى را با نهايت اخلاص مى‌خواندند. بعد دوباره به طرف پايين پا، بر مى‌گشتند و در گوشه‌اى از حرم، نماز زيارت و دعا نشسته مى‌خواندند و باز دو ركعت نماز و سپس بلند مى‌شدند و با رعايت آداب و اخلاص تمام، از حرم مطهر خارج مى‌شدند». 1
«...ايشان در نجف اشرف، از روزى كه وارد نجف شدند تا روزى كه از نجف مهاجرت كردند، هرشب سه ساعت كه از شب مى‌رفت، زمستان يا تابستان، هواى سرد، گرم، ايشان در حرم حضرت‌على(ع) بودند. حرمشان ترك نمى‌شد. درست سر ساعتِ 3 به وقت محلى - كه در تابستان ساعتِ سه، 10 شب مى‌شد به وقت اينجا و در زمستان هشتِ شب - و ايشان سر ساعت سه در حرم حضرت‌على(ع) بودند. اين برنامه‌شان هرگز ترك نمى‌شد. حتى يك وقت به دنبال كودتايى كه در عراق رخ داد، حكومتِ نظامى شده بود، برادر شهيد، مرحوم حاج‌آقا مصطفى مى‌گفتند كه ديديم آقا توى اتاق نيست. گفتيم نكند آقا رفته باشد حرم، كجا رفته باشد؟ اين‌طرف بگرد، آن‌طرف بگرد، تا اينكه ديديم رفته بالاى پشت‌بام ايستاده كه گنبد پيدا باشد و دارد زيارت‌نامه مى‌خواند...». 2
آرى... گويا پيمانى است كه امام امت، هر شب، در طول 14 سال اقامت در نجف، با مولاى خودش تجديد مى‌كند. هر شب... هرشب اعلام حضور است، اعلام محبت و ولايت است، بيعت با على(ع) است. آرى، چنين كنند بزرگان.
3. علامۀ طباطبايى
مرحوم علامۀ طباطبايى، فيلسوف عاليقدر و مفسر بزرگ (صاحبِ «الميزان») كه علاقۀ شديد و محبت خاصّى به عترت پيامبر و معصومين: داشت، از اين جام محبّت،