291سلام گفتن و درود و تحيت فرستادن بر چنين وجودهاى ارزشمند و اسوه‌اى، زائر را هم در اين خطّ و مدافع اين ارزش‌ها قرار مى‌دهد.
وقتى در زيارتنامه‌ها، از ائمه به عنوانِ: دوستان ويژۀ خدا و برگزيدگان بندگان او و ياران خالص پروردگار و كانون معرفت و محبت خدا و دعوت كنندگان به حق و اطاعت كنندگان مخلص امر و نهى الهى و... ستايش مى شود، و به آنان به عنوانِ متقين بزرگ، سروران پاك، دريچه‌هاى ايمان، امانتداران خدا، و چراغ‌هاى فروزان در ظلمت‌ها و مشعل‌هاى هدايت و پرچم‌هاى راستى و پناه مردم و نمونۀ والا و حجج پروردگار و... سلام داده مى‌شود، 1 عشق به اين اوصاف و كشش به‌سوى اين فضايل، در دل و جان زائر هم پديد مى‌آيد و پيوند او با ائمه، در اين رابطه‌ها مستحكم مى‌شود.
اينگونه سلام‌ها، نشانۀ علقۀ درونى و گرايش باطنى و توجه به اين ارزش‌هاست و نوعى اعلام هبستگى و پيوند و «ولايت».
در مقابلِ آن، «لعن» هم وجود دارد. در همين زيارتنامه‌ها كه درود به پاكان و رسولان و امامان و اهل كمال و معنويت فرستاده مى‌شود، ننگ و نفرت و نفرين و لعنت هم بر دشمنان آنان، كه دشمنان حق و عدل و نيكى و پاكى هستند، فرستاده مى‌شود.
در كنار هم بودنِ «سلام‌ها»، «لعن‌ها» مى‌رساند كه آن «ولايت» و اين «برائت» در كنار هم‌اند و مكمل يكديگر.
مخاطبان لعنت در زيارتنامه‌ها كيستند و چه كسانى ملعونند؟خدا و رسول، در قرآن و سنت، چه كسانى را لعنت كرده‌اند؟ و چه كسانى مستحقّ لعن‌اند؟... بحثى است مفصل كه در اينجا مجال بيانش نيست، كافى است به آيات قرآن و احاديث پيامبر و ائمه(عليهم السلام) مراجعه كنيد.
ولى لعنتى كه در زيارتنامه‌ها آمده است، نوعى نفرين و طرد است.
معنى لعن، طرد كردن و راندن و دور كردن از رحمت است 2 عرب‌ها، هنگام