246بسيار به بار آوردند و هزاران نفر را كشتند. 1
مگر جنايت رژيم پهلوى نسبت به حرم حضرت‌رضا(ع) و زائران آن فراموش مى‌شود؟! طاغوت خائن گرچه از روى ريا و فريب مردم، به زيارت مشهد هم مى‌رفت، ولى هنگام احساس خطر، نيروهاى او به روى مردم در همان مزار باصفاى رضوى آتش مى‌گشودند. در اوج تظاهرات شكوهمند مردم ايران در ايام انقلاب، نيروهاى شاه براى سركوبى مردمى كه در صحن و حرم مطهر، به تظاهرات و شعار پرداخته بودند مسلحانه به مردم حمله كردند و با پرتاب گاز اشك‌آور و شليك گلوله، مردم را در مشهد، به شهادت رساندند و شاهدى بر جنايات خويش بر جاى نهادند.
امام امت، در آن ايام كه در فرانسه اقامت داشتند، طىّ پيامى در تاريخ (57/9/2) اين جنايت را محكوم و عاملان آن را رسوا كردند، در قسمتى از آن پيام، مى‌خوانيم:
«...يكى از بزرگترين ضربه‌هاى اين جنايتكار به اسلام، به مسلسل بستن بارگاه قدس حضرت على بن موسى‌الرضا صلوات‌الله عليه است. اين بارگاه مقدس، در زمان رضاخان به مسلسل بسته شد و قتل‌عام مسجد گوهرشاد به وجود آمد و در زمان محمدرضاخان، آن جنايت تجديد و دژخيمان شاه، در صحن و حريم آن ريخته و كشتار كردند...». 2
اين، شيوۀ همه جنايتكاران، هميشه و همه‌جاست. در دوران صدام نيز حرم ائمۀ عراق، از هجوم و هتك و تعرض بعثيان مصون نماند (اشاره خواهد شد).
زيارت كربلا در تاريخ معاصر
خون حسين(ع) در رگ زمان جارى است. و حماسۀ «كربلا»، در نجف، حلّه، كوفه، كاظمين و... عشائر و قبايل عراق، ريشه دوانده است.
«زيارت حسين(ع)»، همواره رمزى از عشق به حق و جهاد در راه آزادگى بوده و