227سوژه‌ها و عناصر عاشورايى الهام مى‌گرفتند و به جهاد خويش، «عمق دينى» مى‌بخشيدند.
در عمليات خيبر، وقتى نيروهاى اسلام از باتلاق‌هاى هورالعظيم گذشته، به محلّ التقاى دجله و فرات رسيدند، در مطبوعات و رسانه‌هاى خبرى ما، اعلام شد كه: رزمندگان از آب دجله و فرات، «وضو» گرفتند.
اين تعبير، شورى شگفت در مردم ما پديد آورد. كلمۀ «فرات»، عاشوراى حسين را در يادها زنده كرد و رسيدن دست رزمندگان به آب فرات، «عباس» را تداعى كرد و در اين زمينه‌ها، شعرها سروده شد و بهره‌بردارى‌ها انجام گرفت.
به عنوانِ نمونه، به چند بيت، از شعرهاى آن ايام اشاره مى‌شود:
در راه تو بس كه خون فشانديم حسين
پيوند فرات را با حسين و عباس بنگريد... و در شعرى ديگر:
اكنون كه فرات را به دست آورديد
يك جرعۀ آب، بهر اصغر ببريد
شاعرى ديگر در ترسيم حماسه‌هاى رزم‌آوران فاتح خيبر، گفت:
چابك سواران تندرآسا ره سپردند
محتوا و مضمونِ اشعار با كربلا و على‌اصغر و حسين بن على و اباالفضل پيوند خورده است و با كوچك‌ترين اشاره و بهانه و نشانه‌اى، فكر و ذكر و دل و ديدۀ شيعيان حسين و پروردگانِ مكتب عاشورا، به قبله‌گاه كربلا متوجه و روانه مى‌گردد و از آن منبع، تغذيۀ روحى و معنوى مى‌شود.
رزمندۀ اسلام، بر پيشانى‌بند و بازوى لباس خود در جبهه مى‌نويسد: «مسافر كربلا»! اين، الهام‌بخش و حركت‌آفرين است. زيارت كربلا و امام‌حسين(ع) سراسر آكنده از