214پرسيدند كه سبب گريه‌ات چيست؟ گفت: «پيامبر را در خواب ديدم، با سر و صورتى خاك‌آلود و چهره‌اى پريشان، گفتم: چرا اينطور؟ فرمود: از كربلا مى‌آيم - يا: ديشب، براى حسين و اصحابش، قبر مى‌كندم...». 1
چنين خوابى را «ابن‌عباس» هم ديده بود و نقل مى‌كرد.
و نيز، در روايات است كه پس از شهادت حسين بن على(ع)، در بيت‌المقدس، زير هر سنگريزه‌اى خون تازه بود، آسمان و زمين بر حسين گريست، آسمان، سه روز خون باريد، از زمين خون جوشيد و... 2
زائر حسين(ع) كه به زيارت مرقد آن امام‌مظلوم مى‌رود، بايد تمثيلى از شدائد و رنج‌ها و سوز و گدازها و خوف و عطش‌ها را در خويش، پديد آورد. كربلايش، كرب و بلا باشد. سفرى همچون سفر حسين و اهل‌بيتش در كربلا.
در سفر كربلا، بايد همسانِ فرشتگان بود، مهموم و اندوهناك، دلسوخته و غبار آلود، پريشان خاطر و غمين.
اين نيز، توصيۀ ائمه(عليهم السلام) است. با اينكه در زيارت قبور ائمه ديگر، سفارش به نظافت، پاكى، جامه‌هاى نيكو و... شده است، در مورد زيارت حسين بن على(ع)، هرچه رنج و گرسنگى و تشنگى باشد، بهتر است، محزون و ژوليده و غبارآلود بايد زيارت كرد، تا ياد آن رنج‌ها و مصيبت‌ها كه بر اهل‌بيت حسين(ع) روا شد، به يادها بيايد و زنده شود.
غبار راه در سفر كربلا، خود، زينت زائر است و عطر جانبخش حسينى است.
نيازمند بلا! گو رخ از غبار مشوى
كه كيمياى مراد است، خاك كوىِ نياز 3
از امام‌صادق(ع) نقل شده است كه زيارت قبر حسين(ع)، بهتر است كه پياده انجام گيرد و زائر با پاى برهنه و راه رفتنى همچون غلامان به سوى قبر برود. 4