67
پيغمبر صلى الله عليه و آله را نقض كردند و در امانت خيانت نمودند كه همه از اهل نفاق و تفرقه بودند و به جاى آن‌كه به اطاعت و فرمانبردارى، حُسن عاقبت جويند، به گناهان خويش مباهات مى‌كردند.
پس مردمى كوته نظر از بقاياى جنگ احزاب گرد هم آمدند و عهد رسول‌اللّٰه صلى الله عليه و آله را در خلافت برادرش شكستند وقلب كسى را كه لواى هدايت است و مبين راه نجات مردم از هر باطلى بود از جفاى بسيار به فاطمه (س) مجروح كردند و او را تنها و بى كس گذاشتند و خوارش نمودند و هتك حرمتش كردند و برادريش را با پيغمبر صلى الله عليه و آله انكار نمودند.
«... و وى را به عهد بيعت خود خواندند. آن بيعتى كه شومى آن عالم اسلام را فرا گرفت و تخم گناهان در دلهاى مسلمين بِكِشت. بيعتى كه مسلمان و مقداد و جندب (اباذر) از آن امتناع كردند. بيعتى كه عمّار از آن برآشفت، بيعتى كه قرآن را تحريف كرد و احكام الهى را تغيير و تبديل داد و مقام خلافت را بغير اهلش سپرد و خمس آل پيغمبر صلى الله عليه و آله را به طلقاء داد و فرزندان كسانى را كه به لعنت رسول خدا صلى الله عليه و آله گرفتار آمده بودند بر عِرض و خون مسلمين حكمفرما ساخت و حلال و حرام را در هم آميخت و ايمان و اسلام را خوار و خفيف كرد و كعبه را ويران نمود و مدينه را كه شهر هجرت بود به غارت داد و دختران مهاجرين و انصار رسول‌اللّٰه صلى الله عليه و آله را از پردۀ استتار بيرون كشيد و بر آنان لباس عار و فضيحت پوشانيد...»