37اما كلام خداوند است كه بر آن بزرگوار نازل شده و جبرئيل آن را املا كرده و على عليه السلام نوشته است.»

احتمال علامۀ مجلسى را با توجه به آنچه ياد شد، مى‌توان تقويت كرد. يعنى پذيرفتنى است كه جملۀ «رسول‌اللّٰه» منصرف است به رسول‌اكرم صلى الله عليه و آله - چنان‌كه سيد امين بر آن تأكيد كرده است - اما قرينۀ گذشته، براى دست برداشتن از اين ظاهر و انصراف بسنده است. افزون بر اين‌كه تعبير از «ملائكه» به «رسول‌اللّٰه» در ادب كتاب و سنت بسى شايع و رايج است:

«اَللّٰهُ يَصْطَفِي مِنَ الْمَلاٰئِكَةِ رُسُلاً وَ مِنَ النّٰاسِ إِنَّ اللّٰهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ». ¹

«خداوند از فرشتگان رسولانى برمى‌گزيند، و همچنين از مردم. خداوند شنوا و بيناست.»

«اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ فٰاطِرِ السَّمٰاوٰاتِ وَ الْأَرْضِ جٰاعِلِ الْمَلاٰئِكَةِ رُسُلاً». ²

«سپاس ويژۀ خداوندى است كه آفرينندۀ آسمان‌ها و زمين است كه فرشتگان را رسولانى قرار داد...» ³