69
عنايت و توجه [ خداوند ] قرار نمىگيرد:
1 - ورع و پارسايى كه او را از گناه بازدارد.
2 - صبر و بردبارى كه بتواند خشم خود را در اختيار گيرد.
3 - خوشرفتارى با همراهان.»
از اين روايت مىتوان فهميد كه در همۀ سفرهاى معنوى و زيارتى رعايت اين نكات، مهم و ضرورى است.
در سفرهاى زيارتى، به دليل ازدحام جمعيت و نيز محدوديت امكانات، معمولاً مشكلاتى بروز مىكند كه اگر زائر داراى ويژگىهاى فوق نباشد، ممكن است از كنترل خارج شود و خداى ناكرده با ديگران درگير و موجب آزار و اذيت آنان را فراهم سازد. براى پيشگيرى از بروز چنين وضعيتى، در مرحلۀ اول نياز به ورع و پارسايى است تا زائر بتواند از يكسو خود را كنترل كند و از سوى ديگر به ثمرات زيارت دست يابد.
بنابراين ورع مىتواند مانع انجام گناه و موجب آمرزش شود. انس بن مالك مىگويد: مردى كه مىخواست به مسافرت برود، نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله آمد و به آن حضرت عرض كرد: به من سفارش و توصيهاى بفرماييد. پيامبر صلى الله عليه و آله به او فرمود: