34
«فقط خدا شما را از دوستى با كسانى باز مى‌دارد كه در (كار) دين با شما جنگ كرده و شما را از خانه‌هايتان بيرون رانده و در بيرون راندن شما با يكديگر همپشتى كرده‌اند و هركس آنان را به دوستى گيرد، آنان همان ستمگرانند.»
در آيۀ شريفه، از پذيرش ولايتِ «كسانى كه در راه دين با مسلمانان جنگيدند» و «آنان را از شهر و ديار خود بيرون راندند» نهى شده است، البته نكته ديگرى نيز از آيه استفاده مى‌شود كه در مباحث آينده به تناسب، مورد بحث قرار خواهد گرفت.
گذشته از آيات يادشده، خداى سبحان در موارد متعددى اعلام كرده كه كافران، ستمگران، اسراف‌كنندگان، مفسدان، مستكبران، متجاوزان و خائنان را دوست ندارد. 1طبيعتاً طوايفى كه محبوب خدا نيستند و چه‌بسا برخى از آنها مبغوض او باشند، چگونه مى‌توانند محبوب مؤمنان به خدا باشند؟ اگر در مواردى نيز ايجاد ارتباط با آنان مورد نهى قرار نگرفته، بر اساس مصالحى است كه موردنظر قانونگذار بوده است. به‌علاوه كه «نهى نكردن از ايجاد ارتباط» به معناى تجويز رابطۀ دوستى، كه بر اساس محبت