15اصحاب و ياران، آن حضرت را مورد توجه و واسطه قرار مى‌دادند پس از حيات نيز به همان ملاك، واسطه قرار دادن حضرت جايز و انكار آن بدون دليل است. روشن است كه انسان در دستيابى به مقام معنوى و قرب الهى بايد با واسطه قرار دادن اعمال و عقيدۀ صالح به خدا توجه كند، نماز، روزه، حج و ساير اعمال واسطۀ تقرب به خدا مى‌شوند چنان كه عقيده به توحيد واقعى، نبوت و محبت اهل‌بيت نقش به‌سزايى در تقرب دارد.
از جمله اعمالى كه در تقرب به خدا نقش دارد دعا و خواستن از خدامى باشد و روشن است كه صرف خواندن غير خدا شرك نيست بلكه خواندنى شرك است كه بدون اجازۀ خدا و يا خواندن كسى در عرض خدا و قائل شدن اثر مستقل براى او. وگرنه همه مسلمانان در گرفتارى‌هاى مادى و غير مادى از غير خدا كمك مى‌گيرند و كسى آنان را مشرك نمى‌داند.
در حديث آمده است «كه هركس نداى مسلمانى را بشنود (ياللمسلمين) اى مسلمانان مرا كمك كنيد، پاسخ او را ندهد مسلمان نيست.» آيا در خواست از مسلمانان و استمداد از آنان استمداد از غير خدا نيست؟ آيا در خواست از مرده شرك مى‌باشد؟ چرا در خواست از شخصى كه از دنيا رفته شرك مى‌باشد؟ بر چه اساس و با چه معيارى شرك بر آن صدق مى‌كند؟ آيا چون انسان با مرگ، بدن مادى او نيست و نابود شده و چيزى نمى‌فهمد؟ يا چون از غير خدا درخواست كرده و