44ضمير «هُم» در «منهم» به مبدلٌ‌منه برمى‌گردد.

ابوالبقاء عِكبرى هم گفته است: ¹ «مَنْ» بَدَلِ بعض از كلّ است از «اَهْله» و در «مَنْ كَفَرَ» هم دو وجه جايز است:

1. «مَنْ» موصول باشد و به معناى «الَّذى» و در محلِ نصب. فعل آن با قرينه محذوف و تقدير آن «وَ ارْزُقْ مَنْ كفر» است.

2. «مَنْ» شرطيه باشد، فعل «كفر» فعل شرط و فعل «اُمَتِّعُه» جوابِ آن، و فاء هم خود دليل است بر اين كه: فعل، جواب شرط است.

«قليلاً» هم به گفتۀ ابوالفتوح رازى ² ممكن است صفت مصدر محذوفى باشد؛ يعنى «متاعاً قليلاً» و نيز امكان دارد كه «قليلاً» صفتِ ظرفِ محذوفى باشد؛ يعنى «زماناً قليلاً».

مكّى بن ابى‌طالبِ ³ قيسى (متوفّاى سال 437 ه‍ . ق.) پيش از ابوالفتوح رازى و ديگران، با تفصيل بيشتر همين مطالب را گفته و افزوده است كه:

مجزوم نشدن فعل «فامتعه» كه جواب شرط است به علت دخول «فاء» مى‌باشد و نيز افزوده كه ممكن است «مَنْ» مبتدا باشد و محلاً مرفوع و فعل «امتّعه» خبرِ آن.

ابويحيى محمّد بن‌صُمادح التجيبى ⁴ (متوفاى‌سال 419 ه‍ . ق.) فعل