40و «بلدٌ آمن»؛ شهرى كه در آن ايمن باشند.
«آمناً» صفت براىِ «بَلَد» است، پس تنها اهل شهر و مردم بلد را در برنمىگيرد، بلكه نبات و حيوان هم از خطر قطع و صيد در امان هستند و اين است كه قطع درختان و صيد جانوران بر مُحرمان روا نيست.
وراثت خانه، بايد با فضيلت و تقوا همراه باشد
نكته جالب اين كه: به قول سيّد قطب 1 از اين آيه مىفهميم كه وراثت خانه بايد با فضيلت و نيكوكارى همراه باشد؛ زيرا ابراهيم، پس از درخواست رَبِّ اجْعَلْ هٰذٰا بَلَداً آمِناً... دعاى ديگرى و درخواست دوّمى از خدا دارد كه مىگويد:
«به اهل اين خانه و مردم اين سرزمين؛ مردمى كه مَنْ آمَنَ مِنْهُمْ بِاللّٰهِ باشد و به خدا و روز واپسين ايمان داشته باشد، از ثمرات و بهرهها روزى عنايت كن»؛ يعنى به آنان كه اهل فضيلت هستند. و نتيجه آن كه ابراهيم عليه السلام وراثتِ همراه با فضيلت را درخواست كرده است.
و به قول سيّد قطب: «...مرّة اخرىٰ يؤكّد معنى الوراثة للفضل و الخير...» را با بخشى از آيۀ ...وَ مَنْ كَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَلِيلاً... تأييد كرده و در واقع اين نعمت را ويژۀ اهل فضيلت دانسته و گروهى را كنار گذاشته است، گو اينكه به علت كمال لطف خدايى، به غير مؤمنان هم كه مشمولِ دعاى ابراهيم نبودند، اين بركات شامل شده و مىشود، منتهى كافر هم از بهرۀ اندك كه همان بهرۀ حيوانى باشد، استفاده خواهد كرد و بهرهاش ثمرات محدود و