60حالات با ما است (وَ هُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ مٰا كُنْتُمْ ). ¹

منظور از اين حريم گرفتن و حرمت نگهداشتن، فاصلۀ زمانى يا مكانى نيست؛ چون هر جا باشيم او با ما است. دربارۀ استاد مى‌شود گفت فلان استاد را احترام كنيد؛ يعنى حريم بگيريد وقتى استاد جايى نشسته است، شما يك مقدار پايين‌تر بنشينيد. كنار استاد يا بالاتر از او ننشينيد. اين را مى‌گويند احترام كردن؛ يعنى حريم گرفتن ليكن اينگونه احترام نمودن دربارۀ ذات اقدس اله فرض ندارد كه ما بگوييم: به خدا احترام كنيد و حريم بگيريد و جاى معيّن در زمان معيّن ننشينيد و ... چون خدا با همه در همۀ شرايط بدون امتزاج حضور و ظهور دارد.

پس حريم‌گيرى و احترام خداوند يك احترام و حريم‌گيرى اعتقادى است؛ يعنى انسان بايد در پيشگاه حق آنقدر كُرنِش كند كه غير او را نبيند و به غير او تكيه نكند و به غير او دل نبندد. و بگويد: «لبيك ...» ؛ يعنى من آمدم به حضور تو. اين است راهب خدا. «وَ إِيّٰايَ فَارْهَبُونِ» يعنى اين.

و حجّى كه به عنوان رهبانيّت محمود و ممدوح تشريع و عنوان شده، همين خواهد بود. ² انسان مُحرِم در بسيارى از اين مراسم و مناسك مى‌گويد: «لبيك». اصل بستنِ حجّ و عمره بصورت احرام با لبيك آغاز مى‌شود و بعد هم تكرار مى‌گردد. و از اين رو است كه رسول خدا - ص - عرض كرد: «لبّيك بحجّةٍ حقّاً تعبّداً ورِقّاً».