461 - دوستان
رفيق شفيقى كه واجد شرايط الهى باشد و دوستى با او باعث ازدياد ايمان و هدايت گردد و رابطه با او فقط و فقط براى خدا باشد، اعتماد بر او در حقيقت اعتماد بر خداست.
ارتباط با چنين دوستى لذت دنيا و آخرت است و اسلام، انسان را به دوستى با چنين افرادى سفارش نموده و آن را كليد خوشبختى دنيا و آخرت مى‌داند.
اما كسانى كه دوست هوا و هوس و دوست شكم و سفره و دوست سياست غلط و رياست پوشالى هستند و دوستى آنان مايۀ اتلاف عمر و فساد عمل و اخلاق است، اعتماد بر آنها زندقه و فسق و تكيه بر او گناه و معصيت است و اين دوستى نه تنها پايدار نيست، بلكه روزى فرا خواهد رسيد كه اين دوستى، نقطۀ دشمنى و عامل هلاكت خواهد شد.
تاريخ آل برمك را بخوانيد تا بر شما معلوم شود دوستى‌هايى كه مبناى دينى و الهى ندارند چه اندازه سست و بى‌پايه است. آل‌برمك، هارون و حكومت او را براى خويش قوى‌ترين تكيه‌گاه مى‌دانستند، ولى شمشير تيز هارون در چند شبانه روز به عمر آنان بى‌رحمانه خاتمه داد، چنان كه گويى چنين خاندانى اصلاً وجود خارجى نداشتند.
قائم مقام فراهانى، آن مرد سياست و كياست، براى به سلطنت رساندن محمد شاه قاجار به اندازۀ يك عمر خون دل خورد، ولى پس از اين كه محمد شاه بر تخت سلطنت استقرار يافت، وزير دانشمند خود را در باغ نگارستان با كمال شقاوت خفه كرد و آن چراغ روشن سياست و درايت را از لباس هستى عريان نمود.