23
پيش‌گفتار
در يكى از جلسات هفتگى شعر، روزى شاعرى در تعجيل فرج حضرت ولى‌عصر(عج) سرودۀ خود را با آب‌وتاب خواند، به قدرى اين شعر، سست و ضعيف بود كه استاد جلسه گفت: خدا كند اين شعر، ظهور آقا امام زمان عليه السلام را به تأخير نيندازد.
متأسفانه برخى از اشعار مذهبى ما چنين است، بگذريم از «نظم»هايى كه نه‌تنها «ديوان سياه‌كن» است كه موجب روسياهى شاعر را نيز فراهم مى‌سازد و برخى بى‌مايه نيز با خواندن آن اشعار بى‌پايه، آگاهانه و يا ناآگاهانه به مقام شامخ اهل‌بيت عليهم السلام اهانت روا مى‌دارند و مكتب تربيتى آنان را زير سؤال مى‌برند.
گردآورنده ضمن تنظيم شعرها بر اساس قرن شاعر از گذشته به حال، كوشش كرده اشعارى را انتخاب كند كه نه آن‌چنان سست و ضعيف باشد كه ارزش شعر دينى را پايين آورد و نه آن‌چنان پيچيده و ناآشنا و يا داراى تصويرهاى دور از ذهن باشد كه فهم آن را دشوار سازد و به همين جهت گاه بيت‌هايى از يك قصيده يا مثنوى و گاهى غزل را كه مناسب با اين مجموعه نمى‌ديده حذف كرده و يا برخى از كلمات و تعبيرات آن را به ذوق خود تغيير داده است. و اگر گاهى شعرى آورده كه از اين قاعده پيروى نمى‌كند، به جهت عدم دسترسى وى به شعر بهتر بوده است و از همين روست كه فصل‌هاى كتاب نيز به يك اندازه نيست.
به اميد روزى كه شعر آيينى ما «هنرى» و از قوت، استحكام، روانى، خوش‌آهنگى، خوش‌تركيبى، شور، احساس، عاطفه، پيام، تعهّد، نوآورى، تخيّل، تصويرپردازى و مضمون‌آفرينى برخوردار باشد و به عبارت ديگر، هم «نوشتنى» و هم «خواندنى» باشد و بتواند در درون و برون، انقلاب و تحول ايجاد كند، و اين نوع «بيت» است كه هر كه بگويد پاداش آن يك «بيت» بهشتى است. 1
محمد شجاعى