44ذى‌القعدة نيز در را مى‌گشايند بجهت شستن اندرون خانه وليكن پلۀ چوبين را در اين روز نمى‌گذارند و كسى را داخل نمى‌كنند مگر غاسِلين ¹ را كه عبارتند از اعيان و بزرگان مكّه مانند شريف مكّه و قاضى و شيخ الحرم و شيبى كليددار و امثال ايشان، و آنها نيز با مشقّت بر سر دوش و دست مردم داخل مى‌شوند، و اگر مردى خدمه را به پول تطميع كند او را نيز با كمال تصديع داخل مى‌كنند به طريقى كه شريعت دخول به آن نحو، خالى از اشكال نيست.

و كعبه را بيت‌العتيق نيز گويند، چنانچه در قرآن مجيد مى‌فرمايد : «وَ لْيُوفُوا نُذُورَهُمْ وَ لْيَطَّوَّفُوا بِالْبَيْتِ الْعَتِيقِ » ²، وجه تسميه به اين اسم را از چند وجه مى‌توان گفت :

اوّل از جهت اينكه آزاد است از تملّك مخلوقات، چون كسى مالك آنجا نيست ³.

دوّم از اين جهت كه قَديم ⁴ از همۀ خانه‌هاست كه در روى زمين هست، چنانچه دلالت دارد بر اين معنى، آيۀ «إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنّٰاسِ...» ⁵. و شىء قديم را هم عتيق مى‌نامند.

سيّم از جهت آزادى از تسلّط ظالمان كه خلّاق احديّت آن مكان مقدّس را از ظلم ظالمان محفوظ داشته و هر كه را هم كه به اين صدد افتاده باشد دفع فرموده به مجازات كافيه؛ چنانچه استيصال ⁶ اصحاب فيل كه قصد تخريب آن خانه كرده بودند، شاهد بيّن است بر اين مُدّعىٰ ⁷.