5756 - گفت: (كاملا حق آورده‌ام) پروردگار شما همان پروردگار آسمان‌هاو زمين است كه آنها را ايجاد كرده و من از گواهان اين موضوع هستم.
57 - و به خدا سوگند نقشه‌اى براى نابودى بت‌هايتان در غياب شما طرح مى‌كنم.
58 - سرانجام (با استفاده از يك فرصت مناسب) همۀ آنها - جز بت بزرگشان را - قطعه قطعه كرد، تا به سراغ او بيايند (و او حقايق را بازگو كند).
گفتيم در اين سوره همان‌گونه كه از نامش پيدا است، فرازهاى بسيارى از حالات انبيا (شانزده پيامبر) آمده است. در آيات گذشته اشارۀ كوتاهى به رسالت موسى عليه السلام و هارون عليه السلام شده بود و در آيات مورد بحث و قسمتى از آيات آينده بخش مهمى از زندگى و مبارزات ابراهيم عليه السلام با بت‌پرستان انعكاس يافته، نخست مى‌فرمايد: «ما وسيله رشد و هدايت را از قبل در اختيار ابراهيم عليه السلام گذاشتيم، و به شايستگى او آگاه بوديم»؛ وَ لَقَدْ آتَيْنٰا إِبْرٰاهِيمَ رُشْدَهُ مِنْ قَبْلُ وَ كُنّٰا بِهِ عٰالِمِينَ .
«رُشد» در اصل به معنى راه يافتن به مقصد است و در اينجا ممكن است اشاره به حقيقت توحيد باشد كه ابراهيم عليه السلام از سنين كودكى از آن آگاه شده بود و ممكن است اشاره به هرگونه خير و صلاح به معنى وسيع كلمه باشد.
تعبير به «من قبل» اشاره به قبل از موسى عليه السلام و هارون عليه السلام است.
جملۀ: كُنّٰا بِهِ عٰالِمِينَ اشاره به شايستگى‌هاى ابراهيم عليه السلام براى كسب اين مواهب است. در حقيقت خداوند هيچ موهبتى را به كسى بدون دليل نمى‌دهد، اين شايستگى‌هاست كه آمادگى براى پذيرش مواهب الهى است، هر چند مقام نبوت يك مقام موهبتى است.
سپس به يكى از مهمترين برنامه‌هاى ابراهيم عليه السلام اشاره كرده، مى‌گويد: اين رشد و رشادت ابراهيم عليه السلام آنگاه ظاهر شد كه به پدرش (اشاره به عمويش آزر است؛ زيرا عرب گاه به عمو «اب» مى‌گويد) و قوم او گفت: «اين تمثال‌هايى را كه شما دل به آن بسته‌ايد و شب و روز گرد آن مى‌چرخيد و دست از آن بر نمى‌داريد چيست؟»؛ إِذْ قٰالَ لِأَبِيهِ وَ قَوْمِهِ مٰا هٰذِهِ التَّمٰاثِيلُ الَّتِي أَنْتُمْ لَهٰا عٰاكِفُونَ ، ابراهيم عليه السلام با اين تعبير بت‌هايى را كه در نظر آنها فوق العاده عظمت داشت، شديدا تحقير كرد.