101خداوند تعيين كند؛ زيرا او طرف پيمان است.
2 - افرادى كه رنگ ستم به خود گرفته‌اند و در زندگى آنها نقطه تاريكى از ظلم - اعم از ظلم به خويشتن يا به ديگران - و حتى يك لحظه بت پرستى وجود داشته باشد، قابليت امامت را ندارند و به اصطلاح امام بايد در تمام عمر خود معصوم باشد.
آيا كسى جز خدا مى‌تواند از وجود اين صفت آگاه شود؟ اگر با اين معيار بخواهيم جانشين پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله را تعيين كنيم، كسى جز امير مؤمنان على عليه السلام نمى‌تواند باشد.
جالب اينكه نويسنده المنار از قول ابى حنيفه نقل مى‌كند كه او معتقد بود، خلافت منحصرا شايسته علويان است و به همين دليل شورش بر ضد حكومت وقت (منصور عباسى) را مجاز مى‌دانست و به همين دليل او حاضر نشد منصب قضاوت را در حكومت خلفاى بنى عباس بپذيرد.
نويسنده المنار سپس اضافه مى‌كند كه ائمه اربعه اهل سنت همه با حكومت‌هاى زمان خود مخالف بودند و آنها را لايق زعامت مسلمين نمى‌دانستند؛ زيرا افرادى ظالم و ستمگر بودند. 1
ولى عجيب است كه در عصر ما تعدادى از علماى اهل تسنن، حكومت‌هاى ظالم و جبار و خودكامه را كه ارتباطشان با دشمنان اسلام، مسلّم و قطعى است و ظلم و فسادشان بر كسى پوشيده نيست، تأييد و تقويت مى‌كنند و عجيب‌تر آنكه آنها را اولوا الامر و واجب الاطاعه نيز مى‌شمرند!
7 - پاسخ به دو سئوال
1 - آنچه در تفسير معنى امامت گفتيم، ممكن است اين سؤال را برانگيزد: كه اگر كار امام ايصال به مطلوب و اجراى برنامه‌هاى الهى است، چرا اين معنى در مورد بسيارى از پيامبران حتى پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و ائمه طاهرين عليهم السلام در مقياس عمومى تحقق نيافته، بلكه هميشه افراد بسيار آلوده و گمراهى در مقابل آنها وجود داشتند؟