27جايگزين مشاهده‌ها نمى‌شود و كم‌كم ديگر مسايل مربوط به اسلام نيز به همين سرنوشت دچار مى‌شود و شك و ترديد نسبت به خود آيين پيامبر خاتم و شخص شخيص او و برنامه‌هاى او راه پيدا كرده و با گذشت زمان كم‌رنگ مى‌شود؛ هم‌چنان‌كه جريان دربارۀ حضرت مسيح عليه السلام از اين قرار است.
از خود مسيح و ياران او و كتاب او اثر ملموسى بر جاى نمانده و نسل حاضر كه با محسوسات سر و كار دارد، نسبت به اصل وجود مسيح و آيين او با ديدۀ ترديد مى‌نگرد و چه بسا احتمال مى‌دهد كه اين آيين ساخته و پرداختۀ مورخان و داستان‌سرايان باشد. چنان‌كه سرگذشت ليلى و مجنون و شيرين و فرهاد به همين سرنوشت مبتلا شده است.
به خاطر اين آرمان است كه قرآن مجيد دستور مى‌دهد خانه‌هايى كه در آن‌جا صبح‌گاهان و عصرگاهان، تسبيح خدا گفته مى‌شود مورد احترام و بزرگداشت قرار گيرد:
«فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللّٰهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيهٰا بِالْغُدُوِّ وَ الْآصٰالِ* رِجٰالٌ لاٰ تُلْهِيهِمْ تِجٰارَةٌ وَ لاٰ بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللّٰهِ وَ إِقٰامِ الصَّلاٰةِ وَ إِيتٰاءِ الزَّكٰاةِ يَخٰافُونَ يَوْماً تَتَقَلَّبُ فِيهِ الْقُلُوبُ وَ الْأَبْصٰارُ» 1
«اين چراغ پرفروغ در خانه‌هايى قرار داد كه