1) . اين نكتۀ جالب و حائز اهميتى است كه نخستين مخالفان بنيانگذار وهابيت، پدر و برادر و استادانش بوده‌اند. برادرش «شيخ سليمان عبدالوهاب» كتابى به‌نام «أالصّواعق الالهيه فى الرّد على الوهابيه» نگاشت و در آن به نقد افكار محمدبن عبدالوهاب پرداخت و بدعت‌هاى او را آشكار نمود. شيخ سليمان در كتاب مزبور در ضمن اينكه سخنان برادرش را به‌شدت رد مى‌كند مى‌گويد: اين امور (مقصود امورى است كه وهابيان موجب شرك و كفر مى‌دانند مانند درخواست شفاعت و استغاثه به‌غير خدا و زيارت قبور و مانند آن) قبل از احمدبن حنبل و در زمان ائمۀ اسلام (مقصود از ائمه، چهار امام تسنن است) ، بوجود آمده بود. جمعى هم آنها را انكار كردند ولى از هيچ‌يك از ائمۀ اسلام شنيده و روايت نشده است كه مرتكبين اين اعمال را كافر يا مرتدّ دانسته و دستور جهاد با آنان را داده باشند، يا اينكه بلاد مسلمانان را به همان‌گونه كه شما مى‌گوييد، «بلاد شرك» يا «دارالكفر» ناميده باشند. همچنين در اين مدت هشتصد سال (مقصود از 800 سال، فاصلۀ ميان قرن سوم تا زمان شيخ سليمان يعنى قرن دوازدهم است) كه از زمان ائمه مى‌گذرد از هيچ عالمى از علماء اسلام روايت نشده است كه اين امور را (كه قبلاً نمونه‌اش ذكر شد) كفر دانسته باشد. به خدا سوگند كه لازمۀ سخن شما اين است كه تمام امت پيغمبر(ص) بعد از زمان احمد حنبل، چه علما و چه امرا و چه عامۀ مردم، همه كافر و مرتد هستند، إِنّٰا لِلّٰهِ وَ إِنّٰا إِلَيْهِ رٰاجِعُونَ. شيخ سليمان سپس در مقام اظهار تأسف و اندوه خود چنين مى‌گويد: واغوثاه از اين سخنِ‌شما كه مى‌گوييد: قبل از شما هيچ‌كس اسلام را نشناخته است. همين زَينى دحلان كه مؤلف كتاب حاضر است در كتاب ديگرش به‌نام «الدرر السنيه» در ضمن رد سخنان محمدبن عبدالوهاب، قسمتى از مباحثاتى را كه با او شده نقل كرده است از جمله اين‌كه شيخ‌محمد در مسجد «دِرعيه» خطبه مى‌خواند و در هر خطبه‌اى مى‌گفت كه توسل به پيغمبر كفر است. برادرش شيخ‌سليمان، سخنان او را سخت انكار مى‌كرد. روزى شيخ‌سليمان از شيخ‌محمد شمارۀ اركان اسلام را پرسيد، جواب داد كه پنج است. شيخ‌سليمان گفت: اما تو آن را شش ركن قرار داده‌اى. ششمى اين است كه هركس از تو پيروى نكند كافر است. (در نگارش اين بخش، از كتاب «وهابيان» تأليف على‌اصغر فقيهى استفاده شده است.)