37اين باب مسائلى - خصوصاً - در مورد پيامبر و خصوصيات منحصر به فرد ايشان وجود دارد كه حضرت را از ديگران متمايز و برتر قرار مى‌دهد. اين امور موجب گرديده‌كه برخى مردم كوته‌فكر كه تنگ‌نظر و ضعيف‌الرأى هستند سريعاً حكم به تكفير و خروج از دايرۀ اسلام نسبت به افرادى نمايند به اين گمان، كه آنها در بزرگداشت پيامبر او را به مقام اولوهيت رسانده و خلط بين مقام خالق و مقام مخلوق نموده‌اند كه البته ما از چنين امرى تبرّى مى‌جوييم.
اما غلو به معنى ارزش‌گذارى افزون در محبت و اطاعت و وابستگى به رسول خدا پسنديده و مطلوب است همان‌گونه كه در حديث آمده:
«لا تطروني كما أطرت النصارى ابن مريم». 1
كه معنى آن اين است كه شدت وكثرت مدح و ثناى حضرت اگر به آن حد مذموم در روايت نرسد پسنديده است و اگر معنايى جز اين داشت بايد نهى از ستودن و مدح و ثنا به‌طور مطلق مى‌گرديد كه نادان‌ترين افراد مسلمين نيز به چنين امرى اعتقاد ندارد. خداوند تبارك و تعالى در قرآن به‌صورت‌هاى مختلف پيامبر را بزرگ داشته است و بر ماست كه كسى را كه خدا بزرگ داشته و امر به بزرگداشت او نموده بزرگ شماريم.