83
نوشته شد، به بيش از آنچه كه الآن موجود است دست نيافتند!» 1
2 - صاحب كتاب «الاتقان» نقل مى‌كند كه عدد سوره‌هاى مصحب «اُبىّ» يكصد و شانزده سوره بوده است؛ زيرا دو سورۀ ديگر به نامهاى «حفد» و «خلع» در آن وجود داشته است». 2
در حالى كه همه مى‌دانيم قرآن كريم يكصد و چهارده سوره دارد و از آن دو سوره (حفد و خلع) در قرآن، اثرى نيست.
3 - هبة اللّٰه بن سلامه، در كتاب «الناسخ و المنسوخ» از انس بن مالك نقل مى‌كند كه گفته است: «در زمان پيامبر سوره‌اى را مى‌خوانديم كه به اندازۀ سورۀ توبه بود و من تنها يك آيه از آن را حفظ كرده‌ام و آن اين است:
«لَوْ انّ لِابْنِ آدَمَ وٰادِيٰانِ مِنَ الذَّهَبِ لَابْتَغىٰ الَيْهِمٰا ثالِثاً وَ لَوْ انَّ لَهُ ثالِثاً لَابْتَغىٰ الَيْهٰا رٰابِعاً وَ لاَ يَملأ جَوفَ ابْنِ آدَمَ الّا التُرابُ وَ يَتُوبُ اللّٰهُ عَلىٰ مَنْ تٰابَ!».
در حالى كه مى‌دانيم چنين آيه‌اى در قرآن يافت نمى‌شود و اصولاً با بلاغت قرآن نيز سازگار نمى‌باشد.
4 - جلال الدين سيوطى در تفسير «در المنثور» از عمر بن خطاب روايت مى‌كند كه سورۀ احزاب به اندازۀ سوره بقره بوده و در آن نيز آيۀ «رجم» وجود داشته است. 3
بنابراين، گروه اندكى از دو فرقۀ شيعه و سنى، روايات ضعيف و سست بنيانى را در مورد «وقوع دگرگونى در قرآن»، نقل كرده‌اند. اين روايات ضعيف،