82
خارج شدن از موضوع بحث نمى‌رفت، تاريخ قرآن و آنچه در طول قرنها برآن گذشته را شرح مى‌داديم و روشن مى‌ساختيم كه قرآن مجيد، درست همين كتاب آسمانى است كه در دست ما است و اختلاف‌نظرى كه در ميان قاريان قرآن وجود دارد، امرى جديد است كه هيچ ارتباطى با آنچه كه جبرئيل امين بر قلب پاك پيامبر گرامى نازل نمود، ندارد». 1
نتيجه: جمهور مسلمانان، اعم از شيعه و سنى برآنند كه اين كتاب آسمانى، درست همان قرآنى است كه بر پيامبر گرامى، فرو فرستاده شده است و از هرگونه تحريف و دگرگونى و فزونى و كاستى در امان است.
با اين بيان، بى‌پايگىِ نسبت ناروايى كه به شيعيان داده‌اند، به ثبوت مى‌رسد و اگر نقل روايات ضعيفى در اين مورد موجب اين اتهام گرديده است، مى‌گوييم نقل اين روايات به فرقۀ اندكى از شيعه اختصاص ندارد؛ زيرا جمعى از مفسران اهل سنت نيز اينگونه روايات ضعيف را نقل كرده‌اند كه به چند نمونه از آنها اشاره مى‌كنيم:
1 - ابو عبد اللّٰه محمد بن احمد انصارى قرطبى در تفسير خود از ابو بكر انبازى و او نيز از ابىّ بن كعب روايت مى‌كند كه سورۀ احزاب (با هفتاد و سه آيه) در زمان پيامبر به اندازۀ سورۀ بقره (كه دويست و هشتاد و شش آيه دارد) بوده است و آيه «رجم» نيز در اين سوره قرار داشته 2 (هم اكنون اثرى از چنين آيه‌اى در سورۀ احزاب به چشم نمى‌خورد!).
و نيز در همين كتاب، از عايشه نقل مى‌كند كه گفته است:
«سوره احزاب در زمان پيامبر دويست آيه داشته، پس چون مصحف