231صحابى پيامبر صلى الله عليه و آله بودن - به هرگونه مى‌خواست اين سو و آن سو مى‌كشانْد» (تاريخ طبرى ، ج 3، ص 398).
يا مقصود اين است كه آنها به سخن عثمان توجّهى نمى‌كردند و فرمانش نمى‌بردند، چنان‌كه در روايت ابن مسعود آمده كه گفته است:
«پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود: به سه كس رحم آوريد: توانگرِ قومى كه تهيدست شده و ارجمندى كه خوار گشته و عالمى كه بازيچۀ دست ابلهان و نادانان شده است» (مسند الشهاب ، ج 1، ص 427).
امّا مخنّث به مردى گفته مى‌شود كه چونان زنان عشوه و غنج مى‌آيد، نه مردى كه با او لواط شود - چنان‌كه عوام از آن مى‌فهمند - .
ابن عبدالبرّ مى‌گويد: «مخنّث به كسى گفته نمى‌شود كه به ويژه به فحشا شناخته شده باشد و بدان نسبتش دهند، بلكه مخنّث به كسى گويند كه در آفرينش، همانندى بسيار به زنان داشته باشد و در لطافت كلام و نگاه كردن و آهنگ سخن و در انديشه و رفتار به زنان مى‌مانَد، خواه آفت روسپيگرى در او باشد يا نه» (التمهيد ، ج 13، ص 269).
وانگهى اين سخن ابن كلبى كه گفته است عثمان مخنّث بود، بدين معنى است كه وى در ظرافت و سخن گفتن به زنها مى‌مانست نه آن كه عملاً مخنّث بود - چنان‌كه نويسنده آورده است - .
نويسنده در طعن عايشه، سخن ابن رجب [ به همين شكل آورده است ] برسى را آورده كه گفته است: «عايشه چهل دينار از راه خيانت به دست آورده بود» (مشارق انوار اليقين، ص 86).
پاسخ وى آن است كه اين حديث را رجب برسى به طريق مرسل