190ظرف دانش بوده است، يكى را پراكنده است و ديگرى را پوشيده داشته. بخارى از او روايت مى‌كند كه گفته: «دو ظرف را از رسول‌خدا صلى الله عليه و آله حفظ كردم، يكى از آن دو را پخش كردم و اگر آن يكى را هم پخش مى‌كردم اين حنجره قطع مى‌شد» (صحيح بخارى ، ج 1، ص 64).
اگر چنين چيزى از نگاه آنها در حقّ ابو هريره صحيح باشد چگونه نظير آن در حقّ على عليه السلام كه از كودكى خود تا رحلت پيامبر صلى الله عليه و آله در كنار ايشان بود صحيح نمى‌باشد، در حالى كه ابو هريره تنها سه سال 1 همراه پيامبر صلى الله عليه و آله بوده است.
امّا مسألۀ پوشيده داشتن دانش كه نويسنده بدان اشكال كرده مطلقاً حرام نيست، زيرا عقل و نقل هر دو بر پوشيده داشتن علم به غير اهل آن و سود نداشتن از آشكار كردن و انتشار آن دلالت دارند، چنان‌كه هر دو [ عقل و نقل ] هنگام ترس بر جان يا مال و آبرو پوشيده داشتن آن را واجب مى‌دانند. اهل‌سنت روايت كرده‌اند كه بعضى از صحابه علوم خود را از هراس اينكه مباد افشاى آن به ايشان زيان رسانَد پوشيده مى‌داشتند، و از جملۀ آن است سخن ابو هريره كه گفته آمد.
ابو ايوب هنگام مرگ گفت: از شما چيزى را نهان داشتم كه از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله شنيدم. از حضرتش صلى الله عليه و آله شنيدم كه فرمود: «اگر شما گناه نمى‌كرديد خداوند مردمى ديگر مى‌آفريد تا گناه كنند و خداى، گناه